Şahlar Ruhi
Əgər mən dünya olsaydım, ümidlərimin hərəsi bir Pompey şəhəri olardı. Dünyamın bütün sakinləri onların nə vaxtsa olduğunu, sonra həyatın alovundan yandığını bilərdilər.
Əgər mən dünya olsaydım, bütün dünya okeandan ibarət olardı... Dünyamın bütün sakinləri kədərimin içində üzməyi mənimsəyərdilər.
Mən dünya olsaydım sən də ilahə olardın, üzümə gülərdin, məni yenidən yaradardın. Sonra da günəşimə çevrilib məni ətrafında dövrə vurmağa məhkum edərdin. Mənsə o biri planetləri vecimə almadan başına dolanardım.
Dünya olsaydım, içimə dövlətlər, dinlər, millətlər buraxmazdım. Dünyamın sakinləri sənə olan sevgimin hakimiyyəti altında yaşayardılar. Mən dünya olsaydım, sevgimiz qurdla qiyamətə qalardı.
Mən dünya olsaydım, sevgimiz Tanrısının kölgəsinə Sultan Süleymandan daha yaxın olardı, “Tanrının qamçısı”-na daha çox bənzəyərdi, əlinə arzu adlı qılıncını alıb dünyamı Tanrısının gücünə və böyüklüyünə inanmayan şübhə adlı kafir təriqətindən təmizləyərdi. Mən dünya olsaydım, mən də ancaq SACİ dövləti mövcud olardı, onun paytaxtı da ürəyim olardı. Ürəyimin mərkəzində böyük sarayın olardı, o sarayda da saat əqrəblərində düzəldilmiş taxtın...
Posted in: Monoloqlar
