Bəxtəvər bədbəxtin duaları

Bəzən məni anlamayan insanlara haqq verirəm,çünki çox vaxt heç özüm  də nə istədiyimi anlaya bilmirəm.. Belə olanda mən özümə sual verirəm ki,görəsən niyə hər kəs məni bəxtəvər sayanda mən özümü bədbəxt,bədbəxt sayılanda isə  bəxtəvər kimi hiss edirəm? Bu sərsəm dünyada 20 il boyunca çalışsamda, hələ də başa düşə  bilməmişəm ki, mən bəxtəvərəm,ya bədbəxt.

Bəzən deyirəm ki, mən Allahın sevimli bəndəsiyəm.Bəli, mən bəxtəvərəm.Çünki mənə nə lazımdısa,təkcə mən yox,hər kəs mənimçün istəyir...

Mənim səbrim yoxdur.Neyləyirəmsə, bu səbr adlanan nemət mənə yaxın gəlmir.Nə nevroloq,nə psixoloq,nə psixoterapevt məni səbrli olmağa vadar eləyə bilməyib.Yox,onlar zəif mütəxəssis deyillər.Mənim ruhumda səbr yoxdursa, onlar neyləsinlər?!

Read more »

Dostuma....

Salam,dost! Bu gün sənə həmişəkindən daha uzağam.Düzdür,biz artıq eyni şəhərdəyik,amma binalarımızın arasında duran göydələnlər bizi bir-birimizdən elə ayırır ki, elə bil sən dünyanın o biri qütbündəsən.Elə bil səni və mədh etməkdən yorulmadığın şəhərini heç vaxt görməyəcəm.Bu hissin ağırlığını sözlə izah etmək mümkün deyil.Bəlkə də mümkündür.Tərəddüdümə son vermək üçün mən buna çalışacağam.

Buralarda yağış məni çox qorxudur,çünki,onun damlaları duzludur.Lap göz yaşı kimi.Bəlkə buludlar insanların göz yaşlarını içib? Bəlkə buna görə insanlar ağlaya bilmirlər?

            Deyəsən buraları qatı duman işğal edib.Yox,yox, bu duman deyil, tüstüdür,nikotin tüstüsü.Deyəsən,buludlar da insanlar kimi siqaretə başlayıblar.Bəlkə də siqareti çəkən buludlar yox,aydır.Axı,o tək-tənha darıxır.Lap mənim kimi.Görəsən insanlar haradadırlar?Bəs mən haradayam?Bura haradır?Mən bura necə gəlmişəm?

Read more »

Yeraltı dünyam

Bəlkə də 20 illik həyatım boyu bu günkü qədər qəribə gün keçirməmişdim. Əsəb, həyəcan, halsızlıq, sevinc, fəxr, dilxorluq.... Sanki bu gün 24 saatıma 86400 hiss sığışdıra bilmişdim. Elə bil ki, hər saniyəm məni 1 duyğuyla tanış edirdi.Yəqin ki, fortuna həyatımın monotonluğundan bezmiş və mənimlə  bir az oynamaq qərarına gəlmişdi. Əvvəlcə,universitetdəki birinci dərsimə gecikdiyimə görə biraz qanım qaraldı.Ardınca yenicə tanış olduğum qızın  ciddi bir səbəb olmadan pessimizmə qapılması da məni lap özümdən çıxartdı.Bir az sonra onun könlünü aldım və buna ürəkdən sevindim, dekan mənə dərsin yarısından  çıxıb evə  getməyə icazə vermədiyi üçün əsəbləşdim.

Read more »

Zamanın konsulu

Qaranlıq səma bu gecə buludları göy üzündən sürgün etmişdi.Onların yoxluğunda ulduzlar par-par parıldayır bu yolla öz qələbələrini qeyd edirdilər.Yer isə öz növbəsində küçə fanarlarının  sarı işıqlarıyla ulduzlara cavab verir, onların sevinclərini bölüşürdü.Mənsə bu görüş səhnəsinə baxıb sevgiyə və digər ülvi hisslərə inamımı qaytarmağa çalışırdım.

Bu məqsədimə çatmaqda  mənə ancaq sükut yardım edə bilərdi ki, onu da köhnə divar saatımın kəsmək bilməyən tıqqıltısı pozurdu.Hər dəfə xəyal qurmağa başlayanda onun tıqqıltısı diqqətimi  dağıdır,xəyallarımı yarıda bölürdü.Əvvəl susdum və ona fikir verməməyə çalışdım.Amma onu tıqqıltısı kəsmək bilmirdi.Nəhayət mən bundan bezib xəyal qurmağı dayandırdım.Amma saat tıqqıldamağa davam edirdi.Elə bil ki, o öz tıqqıltısıyla mənə nəsə deyirdi:

-Tık,tık,tık tık..

Read more »