Dənizim

Bu gecə burnuma dəniz qoxusu gəlirdi. Gecənin səssizliyini pozan acgöz qzğayılar, monotonluğuyla adamı bezdirən dalğa səsləri  məni rahat buraxmırdı.Yağışın həzin səsi,radioda ifa olunan gözəl mahnı belə məni sakitləşdirmirdi. Bu gecə. Kimsə boğulmuşdu.Sahillərin halına buludların da ağladığı vaxtda mən...
Men donuq baxışlarla məni də dalğalarıyla boğmaga çalışan dənizi seyr edirdim.Nə istədiyimi,nə hiss etdiyimi bilmirdim. Deniz xoş xatirələrimi,ümidlərimi,duyğularımı batıra-batıra ruhumu boğmağa.Mən ya yaşamalıydım, ya da...Dərd burasındaydı ki, nə edəcəyimi bilmirdim.

Posted in: Monoloqlar